Ik lees en hoor de laatste tijd regelmatig een negatief bericht of opmerking over persoonlijke en spirituele ontwikkeling en mentale weerbaarheid. We zijn allemaal veel te soft geworden en moeten harder zijn voor onszelf, niet mauwen… Er zou ook te veel geld verdiend worden in deze wereld en dat mag niet, want het gaat erom dat je mensen helpt.
Ik merk ook als ik een goede therapeut zoek, deze vaak (erg) hoge tarieven vraagt. Dat maakt dat ik wel herkenning voel in dergelijke berichten. En toch… Er wordt dan ook gezegd dat al die aandacht voor persoonlijke ontwikkeling onzin zou zijn. ‘Deden we vroeger ook niet.’ Of ‘We zijn al heel’. Tja… ik denk dan aan iets als het kind met het badwater weggooien.
De zin van het leven
Sinds we niet meer kerkelijk zijn in Nederland, raken veel mensen verzand in een soort zinloosheid van het leven. Waarvoor zijn we eigenlijk hier op aarde? Wat doen we hier? Ik heb daar veel over nagedacht de afgelopen jaren. In mijn opleiding kreeg ik een totaal ander beeld aangereikt dan ik tot dan toe kende: Je hebt als ziel zelf gekozen hier te zijn. Je hebt je ouders uitgekozen en je komt hier met een doel. Door dit te beseffen voelde ik zelf direct veel meer verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven.
Dualiteit
Een algemeen doel van het leven is dat je hier dingen komt ervaren. Als je als ziel altijd in het licht in vrede bent, dan kan je niet ervaren wat goed en fout is, wat warm en koud is, wat mannelijk en wat vrouwelijk is, wat vrede en oorlog is, wat arm en rijk is etc. We komen hier om dit te ervaren. Op deze aarde zijn wij zielen in een menselijk lichaam. En dat menselijke lichaam ervaart dualiteit.
Trauma
Een of twee generaties terug zag deze wereld er totaal anders uit wat dit betreft. Er werd niet gesproken over je emoties, je mentale weerbaarheid en al helemaal niet over zingeving. Er werd sowieso niet gesproken over veel dingen. Ook niet over wat er bijvoorbeeld in de oorlog was gebeurd, wat zoveel trauma had veroorzaakt. Dat zat allemaal opgeslagen in het lichaam van onze (groot)ouders en dat voelen wij nu nog.
Blij
Dat er tegenwoordig veel therapeuten zijn om je te helpen bij trauma, persoonlijke ontwikkeling en mentale weerbaarheid, daar ben ik alleen maar heel erg blij om. Ook al zijn er veel therapeuten die onvoldoende helpen, heel veel geld vragen of zelfs de dingen erger maken. Maar eerlijk… dergelijke ‘reguliere’ artsen en therapeuten zijn er ook. Artsen die niet luisteren naar hun patiënten en alleen protocollen volgen. Ik heb ooit één traject gehad van een ‘reguliere’ GZ psycholoog. Het was net een theekransje. Ik heb nog nooit zulke slechte sessies gehad als toen.
Je lichaam weet meer dan je hoofd
Ik denk dat de oplossing in onszelf zit. Dat we inderdaad al heel zijn. We hoeven zeker niet gefixt te worden, maar soms is het fijn als iemand een verhelderende kijk op iets heeft. Mijn mind zit me soms behoorlijk in de weg en vind ik het heel fijn in een lichaamgerichte sessie mijn lichaam te laten spreken. Je lichaam weet zoveel meer dan je hoofd kan bedenken. Alsof het dan pas duidelijk voor me wordt hoe ik het voel. Omdat mijn gedachten met me aan de haal gaan en ik dan in verwarring raak wat voortkomt vanuit mijn gevoel of vanuit mijn gedachten en verdedigingsmechanismen.
Zelfonderzoek
Ik denk dat je je zieledoel ontdekt door verbinding te maken met je hart. Met daarnaast inspiratie door trainingen, opleidingen, coaching en eventueel therapieën. Zelfonderzoek is onmisbaar voor het ontwikkelen van mentale weerbaarheid. Want echte mentale weerbaarheid is niet ‘hard worden’ of ‘je niet aanstellen’. Dan komt het later alsnog weer bij je terug. Dingen werkelijk aankijken, doorvoelen, je verantwoordelijkheid nemen voor alles wat er dan is. Stappen zetten die nodig zijn voor zelfliefde.
Verantwoordelijkheid
En die verantwoordelijkheid ligt bij ieder mens zelf. Het is niet de verantwoordelijkheid van anderen om op eieren te lopen om jou niet te kwetsen. Het is niet de verantwoordelijkheid van anderen om jou te beschermen tegen ongemak of kritiek. Het is je eigen verantwoordelijkheid mentaal weerbaar te worden zodat je tegen kritiek kan en kan omgaan met andere mensen met anderen meningen. En dat je met het leven kan omgaan als dingen even niet zo lekker gaan. Aan jezelf te werken heeft in mijn ogen heel veel nut.
Zoektocht
En dus zoek ik soms mijn weg in therapeutenland. Omdat er ook heel veel goede therapieën en coaches zijn. Ja, gaat het wel eens mis. Dat is balen, want je investeert geld, tijd en energie. En het gaat ook wel eens heel erg goed. En dan zet ik weer een paar stappen in mijn ontwikkeling. Ontdek ik iets nieuws over mezelf waardoor ik dingen beter kan plaatsen en begrijpen. Hoe ik doe of hoe ik me voel. Ben ik weer een inzicht rijker. En reageer ik in een volgende situatie rustiger.
Vrede
Als we werkelijk in vrede willen leven, in ons hart en in de wereld, dan begint dat bij ons zelf. Een open deur, maar wel waar. Als we allemaal inzien dat het onze eigen verantwoordelijkheid is dat:
- we onze mening netjes en vriendelijk uiten,
- we ons niet aangevallen voelen als een ander een andere mening heeft,
- we anderen wérkelijk in hun waarde laten met hun mening (Maar dan echt hè? Echt weten dat jouw mening/visie niet belangrijker of meer waar(d) is. Het is alleen maar anders.)
dan zijn we in staat naast elkaar te leven met alle verschillende smaken en meningen.
Dat leer je door je eigen persoonlijke, spirituele ontwikkeling en mentale weerbaarheid serieus te nemen. Zelfstandig, zonder hulp én soms mét hulp.