Vorige week deed ik een regressie sessie. Ik bracht in dat ik een blokkade voelde op zelfliefde. Er kwam veel schuld en schaamte voorbij. Stelen (van eten), het slaan van kinderen en overleden kinderen kwamen voorbij. Wat een schaamte in vorige levens en in mijn voorouderlijn. Hoe verdrietig wat mensen elkaar allemaal aan kunnen doen, hoe oordelend mensen zijn als ze zich van binnen zo ongeliefd voelen, zo niet gezien, zo niet gehoord.
Hoe mooi dat er vergeving was. Hoe we de mens konden zien achter de buitenkant. En dat we uiteindelijk met elkaar de levensboom knuffelden, de kracht daarvan konden opdrinken. Hoe waanzinnig geweldig was het om in zoveel liefde onder die levensboom bij elkaar te zitten en daar met elkaar te dansen zelfs. En dat we al die onthechte levens onder de levensboom naar het licht konden begeleiden.
Trance
In een regressie sessie ga je in een trance. Je weet dat je op de bank ligt bij, in mijn geval, Gonny, maar toch bén je die ander in dat andere leven. Ik praatte als een jongetje van 4, als een boze vader, als een wanhopige moeder. Zo bijzonder. In trance kan je bij zulke gevoelens in andere levens komen. Waar ik in een sessie bij een andere begeleider soort van het gevoel had dat ik het bijna zelf zat te verzinnen, het voelde gewoon niet echt, niet kloppend, heb ik dat bij mijn vriendin Gonny totaal niet. Het komt echt door me heen. Het IS er voordat ik het kan bedenken. Heel kloppend. Heel vertrouwd.
Parallellen
Vele parallellen naar mijn huidige leven kwamen voorbij. Mijn schuld- en schaamtegevoelens. De ervaring van mij om snoepjes te jatten vroeger en betrapt te worden. Blijkbaar had ik die ervaring nodig om hier en nu, in dit leven, iets te helen voor meerdere levens én mijn voorouderlijn. Ik voelde de angst om een kind te verliezen en daarnaast de angst een kind te beschadigen met mijn boosheid en de schaamte daar dan weer op. Ik voelde dat er ook voor mij nu vergeving is. En ik voelde zoveel dankbaarheid dat ik degene mag zijn die de lijn doorbreekt. Ik kan je zeggen, ik voelde me totaal flabbergasted naderhand.
En nu?
Nu voel ik me lichter. Dichter bij mezelf. Er is energetisch iets weg/veranderd als ik in liefde naar mezelf kijk. Ik voel meer compassie voor mezelf. Voel mezelf liever voor mezelf. Alsof ik nu toestemming heb. Alsof het nu mag.
De levensboom
De levensboom, of The Tree of Life, is een krachtig symbool dat in veel religies en spirituele stromingen voorkomt. Het staat voor groei, kracht, verbinding en spirituele wijsheid. De boom staat voor de verbinding tussen hemel en aarde en voor de verbinding met voorouders. De levensboom symboliseert ook de cyclus van het leven, van geboorte tot dood. En de boom wordt gelinkt aan vruchtbaarheid, genezing, eenheid en aan rust. Wauw. Zo mooi om die symboliek op te zoeken en het gevoel van onder die boom te zitten en te dansen terug te halen. Het knuffelen met de boom en de kracht door mijn lichaam te voelen stromen.
Jaren geleden kreeg ik deze prachtige hanger op mijn verjaardag. Ik heb em drie dagen gedragen. Zo fijn, zo helend.