Mijn verhaal

Over mijn ouderlijk gezin en mijn huidige gezin met 2 dochters

Emoties

Ik kom uit een gezin waar emoties weinig tot geen ruimte kregen. Als kind voelde ik me vaak alleen en onbegrepen. Als ik boos was mocht dat niet. Van mijn ouders niet, maar ook van God niet. Een hogere macht die mij erom veroordeelde. En als ik verdrietig was moest ik me al snel niet aanstellen. Dan was ik het zielige kleine zusje (ik ben de jongste van 6) en werd ik niet voor vol aangezien. Ik trok me terug en verloor de verbinding met mensen om me heen. Ik zocht al vroeg naar diepgang, ik stelde allerlei vragen. Ik zocht naar gevoelens bij anderen, was ik de enige die me zo voelde? Ik vond nergens herkenning. Ik voelde me anders dan anderen en zocht dit bij mezelf: ik was niet goed genoeg, ik was slecht en zondig. Ik verloor de verbinding met mezelf en het vertrouwen in mezelf. Ik verloor ook het vertrouwen in de wereld om me heen. Ik was verdrietig en boos. Ik vond iedereen maar onecht en daarmee ook oneerlijk. Zo ontwikkelde ik een enorm rechtvaardigheidsgevoel.

 

Dochter

Toen mijn oudste dochter werd geboren wilde ik alles totaal anders doen. Ik zou haar volledig zichzelf laten zijn en haar alle liefde geven die ik in me had. Maar mijn onverwerkte emoties zaten mij in de weg om juist dat te doen: haar zichzelf te laten zijn. Omdat ik mezelf niet kon en mócht zijn door overtuigingen die ik onbewust nog steeds had vanuit mijn achtergrond, kon ik haar ook niet zichzelf laten zijn. Vooral haar boosheid raakte me. Toen ze bijvoorbeeld eens niet verschoond wilde worden, worstelde ik met haar om het toch NU voor elkaar te krijgen. In mijn stress móest het ook NU, kon het niet wachten, want dan zouden haar billen kapot gaan en dan zou ze me ’s nachts wakker maken en dan zou ik nog vermoeider raken en… en… en… Ik kon haar niet meer de aandacht geven die ze op dat moment nodig had en zat verstrikt in mijn eigen gedachten over wat er NU nodig was. Ik hield haar in de houd-greep, liet haar huilen en gillen en ging door met wat ik vond dat NU moest… precies zoals mijn moeder het deed: je moet doen wat ik zeg! Daarom! Omdat ik het wil! ………..

Ik gaf mijn dochter hiermee onbewust de boodschap dat haar emoties er ook niet mochten zijn. En dat deed achteraf ontzettend veel pijn. Ik gaf mezelf de schuld en vond mezelf een über slechte moeder.


Golven

Pas toen ik begreep dat als ik naar mijn eigen emoties ging kijken en die er te laten zijn, ze te voelen, ervaarde ik dat emoties altijd een verloop hebben zoals golven op het strand. Ze komen op, het voelt niet fijn, en dan stromen ze weer weg. Ik leerde dat emoties een functie hebben. Verdriet leert je compassie te hebben voor jezelf, angst maakt je alert, boosheid levert de kracht om dingen te veranderen. Juist wanneer je emoties niet wil voelen, houd je ze bij je. 

Doordat ik met mijn eigen emoties aan het werk ging, ervaarde ik steeds meer verbinding met mezelf. Ik kreeg weer vertrouwen. Eerst in mezelf en daarna ook met anderen doordat ik hun bevestiging niet meer nodig had. Ik ervaarde meer rust en de liefde ging stromen. Ook voor mijn kind. Ik kon in liefde naar haar emoties kijken. Ik raakte niet meer zo van slag door haar emoties, waardoor er meer ruimte ontstond voor haar boosheid… die daardoor ook weer weg stroomde. En zij ook mag zijn wie ze is. Mét al haar emoties.


Begeleiden

Ik geloof dat ouders alles in huis hebben om hun kind te begeleiden op de manier dat het kind nodig heeft. En als ze iets niet in huis hebben, dat het kind daar dan iets te leren heeft. Ieder kind heeft recht op zijn eigen problemen. Dat klinkt gek, maar kinderen komen hier met een reden. Soms moet je iets ervaren, wat niet leuk is, maar waardoor je iets leert, wat je verder helpt of wat je later nodig hebt. Ik leerde juist door mijn achtergrond mijn kracht en mijn moed kennen.

Doordat ik op deze manier ben opgevoed heb ik ervaren niet in het voorgeschreven systeem te passen. Ik geloof dat veel kinderen tegenwoordig niet meer in ‘het’ systeem passen. Het systeem dat is gebaseerd op regels, gezag, macht en controle, op angst, schuldgevoel en schaamte. Kinderen van nu leven veel meer vanuit hun gevoel, hun intuïtie en creativiteit. Ze komen juist nu naar deze aarde om die verandering tot stand te brengen. Het heeft mij veel moed en kracht gekost om me los te maken van dat systeem. Ik heb geleerd om ondanks mijn angsten en onzekerheden moedig te zijn. Daarin schuilt mijn kracht.


Liefdevol

Ik kan nu enorm genieten als ik nu liefdevol om kan gaan met alle emoties van mijn dochters op een manier waarop de ikzelf én de meiden allebei krachtiger worden en de verbinding en het onderlinge vertrouwen vergroot worden.


Typerend

Typerend aan mij is de combinatie van betrokkenheid, zachtheid en (hoog)gevoeligheid aan de ene kant en aan de andere kant mijn oerkracht waar ik voor sta. Mijn gevoeligheid maakt mij liefdevol, zorgzaam, attent. De oerkracht waar ik altijd bang voor was, heeft me geholpen mezelf te worden en los te komen van mijn achtergrond en dat systeem.


Ik sta nu krachtig in mezelf, blijf trouw aan mezelf en ik kom op voor dat waar ik voor sta: ik sta voor moed, liefde en licht, verbinding en vertrouwen.


LIEFDE is...

Als je mij zou kennen zou je weten…

  • dat ik mega trots ben op onze 2 dochters: ze zijn de leukste, liefste, knapste van de wereld, maar dan echt hè?
  • dat ik hoop dat alle ouders zo over hun kinderen denken
  • dat ik houd van diepgang en authenticiteit
  • dat ik weet dat humor en diepgang heel goed samen gaan
  • dat je bij mij dus kan lachen én huilen
  • dat ik niet persé kies voor de gemakkelijkste weg
  • dat ik het heerlijk vind om te wandelen, liefst op het strand, maar het bos is ook fijn