Kernverlangens: nr. 11 Waardering

En dan… je kind is 18. Het is volwassen en neemt niets meer van jou aan. Niet al zijn of haar gedrag kan je waarderen. En toch… als je het gedrag niet kan waarderen, wellicht kan je wel de intentie onder het gedrag waarderen. Ga op zoek naar die onderliggende intentie. Geef je kind sowieso waardering voor wie hij of zij is: een prachtige ziel in een prachtig lichaam dat zijn of haar best doet. Waardeer je kind om wie hij of zij is geworden: een zelfstandig mens. Denk aan je eigen ontwikkeling en toen je 18 was. Hoeveel waardering had jij nodig? Gewoon om wie je was? Je ZIJN. Niet zo zeer voor wat je deed, maar voor wie je WAS, waar je WAS.

 

Rolmodel

Het is ook nodig dat je je kind behandelt als een volwassene. Je hebt in wezen niets meer over hem of haar te zeggen. Je kind moet nu eigen beslissingen nemen. Én eventueel fouten maken. Het enige wat je kan doen is een rolmodel zijn hoe je omgaat met conflictsituaties en je verlangens. Wees zoveel mogelijk jezelf. Ga geen strijd aan bij conflicten, maar probeer de ander te begrijpen en tegelijk te blijven staan waar je zelf staat. Respect voor de ander én voor jezelf. Andere mening mag, de ander verachten vanwege een ander mening is niet ok. Dat is geen goed voorbeeld.

 

Identiteit

Toen ik 18 was, was ik helaas behoorlijk de weg kwijt. Niet in staat mijn eigen identiteit te ontwikkelen of te zien. Niet in staat te voelen wie ik was en wat er bij me paste. Vanuit mijn hoofd maakte ik keuzes die niet goed voelden, maar ik wist niks anders.

Ik voelde me mega eenzaam. Ik had weinig contact met mijn ouders, bij wie ik niet meer woonde. Er was ook geen rolmodel, iemand bij wie ik terecht kon. Opa’s, oma’s, ooms, tantes kenden mij amper en ik hen. Ze woonden allemaal ver weg en de keren dat ik ze zag op feestjes of verjaardagen, was er geen tijd of ruimte om te praten over mij, mijn gevoelens, mijn worstelingen, de dingen waar ik mee zat.

 

Mezelf

Ik had vooral geen waardering voor mezelf. Ik vond mezelf niet leuk, niet interessant, niet de moeite waard. Als ik terug denk aan die tijd, voel ik nu heel veel compassie. Ik had het zwaar in die tijd. Ik had wel een vriendin bij de winkel waar ik werkte. Met haar ging ik soms stappen. Maar ik verloor mezelf dan door veel te drinken. Ik stond totaal niet in contact met mezelf. Ik was niet blij met mezelf. Ik waardeerde mezelf niet. Ik wist niet hoe. Met als gevolg een rotgevoel de volgende dag. Omdat ik me had gedragen op een manier die niet bij me past. Boos omdat ik niet meer wilde voldoen aan alle regels. Schaamte omdat ik me zo voelde. Schaamte voor wie ik was.

 

Eigen mening

Ik hoop dat ik mijn kinderen over 6 tot 10 jaar nog steeds net zoveel waardeer als nu. Ik kan me nu niet voorstellen van niet, maar ik weet ook dat ze in de puberteit flink kunnen veranderen. Wat als zij verslaafd raken bijvoorbeeld? Seks, drank, drugs, een fout vriendje? Kan ik hen dan ook nog waarderen? Kan ik hen dan nog zien voor wie ze zijn? Ze gaan hun eigen mening en ideeën vormen, en ze gaan iets van mij vinden. Daar ben ik eerlijk gezegd best een beetje bang voor. Ik doe zo hard mijn best, maar het lukt me nog steeds niet volledig mijn eigen leven te creëren zoals ik dat graag wil. Dat zullen ze me straks ‘verwijten’ misschien. Dan waarderen ze mij niet meer.

 

Zelfwaardering

Maar ik hoop vooral dat mijn dochters zichzelf waarderen als ze 18 zijn. Dat ze zichzelf liefhebben. Zichzelf de moeite waard vinden. Dat ze zichzelf volledig accepteren zoals ze zijn. Ook als ze domme dingen doen. Dat ze kunnen voelen wat ze nodig hebben, dat kunnen verwoorden én dat ze hun leven kunnen creëren zoals zij het willen inrichten.

 

Voorbeeld

Het beste dat ik kan doen is het juiste voorbeeld geven: mezelf waarderen inclusief mijn imperfectie. Ik ben liefdevol. Ik doe wat ik kan. Dát waardeer ik in ieder geval in mezelf; mijn intentie. Of het nu lukt of niet. Mocht het niet lukken, dan heb ik in ieder geval mijn stinkende best gedaan. Voor mijn meiden. Zij zijn het in ieder geval honderd duizend miljoen procent waard!