Als je even niet meer weet hoe het verder moet

“Als je even niet meer weet hoe het verder moet, onthoud dan dat alles gebeurt zoals het hoort te gebeuren. Laat het gewoon los en laat het universum spelen. Daar is het heel goed in! Bevrijd jezelf van de druk om altijd een oplossing te moeten vinden.”

 

Deze tekst staat deze maand op onze kalender van Christina von Dreien. Het raakt me iedere keer als ik het lees. Ik verlang naar het magische moment dat ik mezelf bevrijd van deze druk om altijd een oplossing te vinden. Het is mijn verlangen. Dat betekent dus dat het er nog niet is.

 

Kramp

Een aantal weken geleden schreef ik over creatieve middagen voor ouders met kinderen. Dat is toch spelen? Ik was serieus enthousiast. De flyer was al bijna af. Ik moest alleen nog een geschikte locatie vinden. Kort na mijn schrijven leek het wel alsof al mijn twijfels en onzekerheden hierop geprojecteerd werden. Wie zit hier nu op te wachten? Ouders hebben daar helemaal geen tijd voor. Ik kan zoiets helemaal niet dragen. Het enthousiasme verdween. Er zat toch nóg teveel druk op. En ik kwam in de kramp. Oh help, nu heb ik er al over gecommuniceerd en nu móet het ook gebeuren!

 

Zonder doel

Ik ben al gaan spelen. De theaterlessen waren heel fijn. Maar ik speel nog niet zonder doel, zonder druk. En eigenlijk weet ik wel hoe dat komt. Ik blijf in mijn hoofd zitten. Ik blijf mezelf druk opleggen om alles perfect te moeten doen. Mijn doel is teveel om iets neer te ‘moeten’ zetten. Voor leraar in de buurt. Voor mijn praktijk. Daarmee saboteer ik mezelf. Ik wil het niet en het gebeurt toch. Loslaten. Het universum laten spelen. Mijn hoofd zoekt angstig naar zekerheid. Accepteren dat dit voor mij nog steeds moeilijk is, raakt schaamte. Dan ben ik niet goed genoeg. Allemaal hoofd- en ego-dingen.

 

Doorvoelen

Ik denk dat deze tijd van ons vraagt sommige stukken opnieuw te doorvoelen. Want ik voel dat hier nog een ontwikkelpunt voor mij zit. Nog een laagje dieper. Iedereen, ikzelf incluis, kan mij vertellen dat ik het gewoon moet dóen! Gewoon actie! Maar ik voel dat deze angst mij iets komt vertellen. Deze angst ben ik al heel lang aan het vermijden. Altijd heb ik op wilskracht (en niet vanuit mijn hart, vanuit loslaten) toch maar iets gedaan en dan kwam het wel goed, maar bleef ik alsnog zitten met deze angst die nog niet is doorvoelt, nog niet is geheeld.

En dus beweeg ik er naar toe. Ik heb hulp ingeschakeld. Eind van de maand heb ik een sessie waar ik veel van verwacht. Al mijn alarmbellen rinkelen. Mijn verdedigingsmechanismen staan op scherp. Nee, nee, niet er naar toe. Maar ik ga het doen.

 

Loslaten

Ondertussen ga ik meer doen. Loslaten. Hoe dan? Ten eerste dit delen. Open en echt. Ik schrijf echt veel liever een gezellig verhaal met een happy end. Ten tweede: nog meer lief zijn voor mezelf. Mediteren en leuke dingen doen. We gaan met ons gezin naar de Efteling. Jippie! Een paar dagen weg in de meivakantie straks. Ten derde: schrijven. Zonder doel! Een tip vanuit de schrijfworkshop waar ik de vorige keer over schreef. En vooral: spelen. Zonder druk en zonder doel. Tekenen, schilderen, dansen, zingen, wandelen, fietsen, breien. Er een leuke tijd van maken. Het klinkt zo makkelijk.

 

Loslaten. Het universum laten spelen. Het komt op mijn pad. Let’s do it.

 

 

Bekijk mijn aanbod op deze website. Ik ben te bereiken via 06 1256 4052 of mail mail@heleenbuikema.nl.

Door het downloaden van mijn gratis e-book schrijf je je ook in voor mijn blog. Je ontvangt deze dan ongeveer 2-wekelijks direct in je mail.