Kinderleed, zusterliefde en dankbaarheid

Dankbaar en trots ben ik op onze twee dochters en met hun permissie mag ik erover vertellen.

 

Speurtocht

Mijn oudste dochter heeft een speurtocht gemaakt voor de jongste die bijna jarig is voor haar kinderfeestje. Mijn jongste dochter wil vooral graag naar Monkeytown, maar vindt het natuurlijk wel super gaaf dat haar grote zus een speurtocht heeft bedacht. Een dilemma.

 

Poppen

Iets anders. Mijn jongste dochter S speelt nog graag met poppen. Ze is opgegroeid met de oudste die al met poppen speelde voordat zij zich hiervan bewust was. Als baby zat ze al in haar stoel in de kring met alle poppen om hen heen, waarbij mijn oudste dochter het kringgesprek van school naspeelde. De poppen en zij waren de leerlingen en mijn oudste was de juf. De afgelopen 7 jaar hebben ze 1000den verhalen nagespeeld met hun poppen. Wat opvalt is dat ze allebei een aantal poppen hebben die vaste namen hebben. Zolang ze dit spel spelen zijn Anna, Wendy, Sisi, Isa en Babybel mijn “kleinkinderen”. Alsof ze echte kinderen zijn. In vakanties werden bijvoorbeeld vlogs opgenomen met de poppen. En met Sinterklaas werden de laatste jaren ook rolletjes plakband, pritstiften en poppehaarborsteltjes ingepakt, zodat ook de poppen hun schoentje konden zetten en op (hun eigen) pakjesavond Sinterklaas vierden met hun moeders.

 

Mijn oudste dochter F is nu 11 en ontgroeit dit spel al een tijdje. Steeds minder vaak spelen ze met de poppen. De laatste keren vooral nog op verzoek van de jongste. Nu sprak F ook uit naar S dat ze haar poppen “waarschijnlijk nooit meer” uit de kast zou trekken……… Oef… ja. Dat is dus een ding. Dat waar de jongste jarenlang zó enorm van heeft genoten en wat zíj nog steeds dolgraag speelt… wil haar zus niet meer. Au. Echt AU. Kinderleed. Logisch dat F het niet meer wil, maar toch echt kinderleed voor S. De tranen rolden over haar wangen.

Tja, dat ging F aan het hart. Goed, dan gingen ze nog wel een keer schoentje zetten voor de poppen en ook nog een eigen pakjesavond organiseren.

 

Verdriet

’s Avonds toen ik mijn jongste naar bed bracht, keek ze sip. Ik vroeg haar wat er was. Ik kon de emotie op haar gezicht zien. “Volgens mij wil F alleen nog maar voor mij Sinterklaas vieren met de poppen en niet omdat ze het zelf wil.” Ze snikte. Het verdriet dat dit mooie spel over zal zijn, dat haar zus het ontgroeit terwijl zij er nog midden in zit, is groot. Ik heb de oudste erbij gehaald en was diep onder de indruk van hun gesprek.

 

Gesprek

S (schoorvoetend, maar dapper): Ik denk dat jij alleen maar Sinterklaas wil vieren met de poppen voor mij en niet omdat je dat zelf wil.

F: Ik vind het niet erg. Ik vind het fijn om met jou nog 1 keer helemaal alles voor Sinterklaas te vieren. Maar dat je wel weet dat ik verder niet meer zo vaak, misschien wel nooit meer met de poppen ga spelen. Misschien kan je met M (vriendin) met de poppen spelen en met haar dit spel gaan doen.

S: Maar dan moet M haar poppen meenemen.

F: Dat kan toch? Dat mag toch wel mama?

Ik: Natuurlijk, dat kunnen we haar gerust vragen. En anders neem jij je poppen mee naar M.

F: Maar voor nu wil ik echt nog graag 1 keer Sinterklaas vieren met jou en de poppen. Omdat ik het wil. Echt waar.

 

Een dikke knuffel volgt.

 

F: Maar weet je, eigenlijk voelde ik precies hetzelfde. Want ik vroeg jou wat je het liefste zou willen doen op je kinderfeest en toen zei je ‘naar Monkeytown’. Ik was toen erg teleurgesteld, omdat ik die speurtocht voor je had gemaakt en daar veel moeite voor heb gedaan. De volgende dag zei je ineens dat je toch de speurtocht wilde doen op je kinderfeest. Dat voelde ook alsof je dat alleen voor mij deed.

S: Maar ik wil het gewoon allebei heel graag doen!

F: Dat weet ik. Maar het voelde hetzelfde.

S: Ja, dat snap ik.

 

Een nieuwe knuffel volgt. Blije gezichten. Mijn moederhart gloeit.

 

Zusterliefde

Wat een zusterliefde hè? Wauw. Ik ben overdonderd en zó dankbaar dat deze meiden zo lief zijn voor elkaar. Ze ruziën gerust ook genoeg hoor! Maar over het algemeen zijn ze super gek met elkaar en lief voor elkaar. Ze hebben veel dingen die ze allebei leuk vinden om te doen en ze genieten van hun tijd samen. Wat een geluk. Voor hen en voor ons als ouders.

Voor het kinderfeest gaan we proberen de speurtocht te combineren met Monkeytown. Dat wordt een lang kinderfeest, maar ach, in de kerstvakantie moet dat lukken. Iedereen blij.

 

Voelen

Toen mijn oudste weer naar beneden was zei de jongste wat voelt mij voelt als mijn grootste cadeau: “Het voelde gewoon niet goed mama.” Ik ben zó dankbaar en trots dat ze:

  1. het voelt
  2. het kán uitspreken, dat ze de woorden kan vinden voor haar gevoelens.
  3. het durft uit te spreken. Dat ze de moed heeft het aan te kaarten.

Ondanks haar verdriet over het verlies van haar geliefde spel, voelt het niet goed als haar zus het niet van harte doet. Misschien omdat ze weet dat het dan toch niet zo fijn zal zijn als voorheen. Maar dat ze het aan durft om het te bespreken vind ik fantastisch. Door het open te gooien, voelt het, ondanks dat ze weet dat het de laatste keer is, nu wél goed.

 

Deze moeder is dolgelukkig met deze fantastische meiden.

 

Kernverlangens

De kernverlangens die ik in deze situatie voorbij zie komen zijn:

  • ik erken de gevoelens van mijn jongste dochter
  • ik accepteer het verdriet van mijn jongste dochter
  • ik erken de groei van mijn oudste dochter
  • ik erken de teleurstelling van mijn oudste dochter over de speurtocht
  • ik stel mijn jongste dochter gerust
  • ik geef mijn jongste dochter begrip voor haar verdriet
  • ik bewonder de moed van mijn jongste dochter
  • ik bewonder mijn oudste dochter dat ze de parallel kan trekken naar haar teleurstelling over de speurtocht
  • ik moedig mijn jongste dochter aan haar gevoelens te bespreken
  • ik geef beide meiden waardering voor hun eerlijkheid en zusterliefde
  • ik geef beide meiden emotionele zorg

Op mijn website vind je meer informatie over nieuwetijdskinderen en kernverlangens (https://heleenbuikema.nl/mijn-methode-de-reversie-methode/). Wil je hier meer over weten? Bel of mail mij gerust op 06 1256 4052 of mail@heleenbuikema.nl.