Wat is eigenlijk trauma?
Trauma is een onopgeloste reactie van het zenuwstelsel op een gebeurtenis. Een overweldiging van het zenuwstelsel. Trauma is dus NIET de traumatische gebeurtenis zelf. Het is een lichamelijke reactie op die gebeurtenis.
Geruststelling
Dit verklaart enerzijds dat sommige mensen getraumatiseerd raken na bijvoorbeeld een ernstig ongeluk en andere mensen niet. Peter Levine heeft veel onderzoek naar gedaan naar waarom en wanneer er nu wel en niet een trauma ontwikkeld wordt. Zijn conclusie is dat het erom gaat dat je na de traumatische gebeurtenis je zenuwstelsel tot rust kunnen krijgen. En als dat zelf niet lukt, dat er iemand is die je gerust stelt zodat alsnog je zenuwstelsel tot rust komt. Zoals een moeder die haar kind gerust stelt! Haar kind heeft een nog deels onontwikkeld zenuwstelsel en de moeder zorgt door middel van geruststelling dat het systeem van het kind weer tot rust komt. In het boek van Peter Livine De stem van je lichaam vertelt hij over zijn eigen ernstige ongeluk waarbij een vreemde mevrouw bij hem blijft zitten en hem gerust stelt tot de ambulance er is. Hij heeft na het ongeluk aangetoond dat die mevrouw hem geholpen heeft geen trauma te ontwikkelen.
Ontwikkelingstrauma
Anderzijds verklaart bovenstaande ook dat er helaas kinderen opgroeien met een ontwikkelingstrauma. Een trauma doordat het kind steeds niet ontving wat het nodig had: geruststelling. Keer op keer een ontregeld zenuwstelsel zonder een moeder/ ouder/ verzorger die het kind geruststelt. De hersenzenuwen worden niet goed ontwikkeld. Vaak gebeurt dit niet intentioneel. Maar veel ouders zijn zelf ontregeld in hun zenuwstelsel, ze zijn niet beschikbaar om volledige emotionele voeding te kunnen geven aan hun kinderen.
Gevolgen
Ontwikkelingstrauma heeft vele nare gevolgen: slappe spieren, lage bloeddruk, niet of nauwelijks in het hier-en-nu kunnen zijn, wisselende pijnen, onregelmatige darmen, je nergens thuis voelen, chronische vermoeidheid, slaapstoornissen, laag libido, spijsverteringsklachten, willoosheid, ondiepe ademhaling, niet scherp kunnen denken, geheugenproblemen, keel dicht bij discussies, gebrek aan doelen in het leven, besluiteloosheid en nog veel meer. Het belangrijkste is eigenlijk een structureel, constant gevoel van onveiligheid: het lichaam staat constant in de overlevingsstand. Je komt onvoldoende tot rust. En dat leidt tot vele fysieke ziektes en vele problemen met stress en burn-out. Onderzoek laat zien dat maar liefst 60% van de bevolking in bepaalde mate de verstorende invloed van een onderontwikkeld zenuwstelsel laat zien.
Thuiskomen in je lichaam
Er zijn vele oefeningen om jezelf te helen van ontwikkelingstrauma. Helen is dan jezelf terugvinden. Landen, thuiskomen in jezelf. In je lichaam. Het zenuwstelsel tot rust brengen. De meeste oefeningen van die oefeningen zijn gericht op aanraken. Liefdevolle, compassievolle, rustige aandacht voor het lichaam. Aanwezig zijn bij alles wat er is.
Je kan dit zelf. Dat geloof ik. Maar ik vind het niet makkelijk. De discipline opbrengen om steeds die aandacht en stilte op te zoeken lukt mij vaak niet. En de beschermingsmechanismen die ik hebt opgebouwd in het leven maken dat ik me liever laat afleiden. Afleiden is niet willen voelen. En niet voelen is in het moment makkelijker dan wel voelen. Maar op de lange duur is niet voelen dus niet zonder gevolgen.
Het mooie is dus dat je jezelf kan helen. Ook massage is een eerste stap naar lichamelijke rust, ontspanning en stilte. Aanraking en ontspanning doet enorm veel voor je lichaam. Je bent van harte welkom.
Mail mij via mail@heleenbuikema.nl of app via 06 1256 4052.
Bronnen:
Jan Bommerez en Peter Levine